Dennis van der Wijk speelt met een aangename drive [Friesch Dagblad]

[Gerben Bergstra]

Dennis van der Wijk, afkomstig uit Ureterp, behaalde in juni van dit jaar zijn Master of Music diploma aan het conservatorium van Amsterdam. Hij deed dat met een concert op het monumentale Müllerorgel van de Bavo in Haarlem. Met het examenprogramma dat hij daar speelde, deed hij vrijdagavond ‘herexamen’ in de kerk Nieuw Perspectief in Hurdegaryp, op het Mense Ruiter Orgel; een orgel van veel kleinere omvang en veel minder registers. Op knappe wijze wist Van der Wijk ditzelfde programma ook op dit orgel te realiseren. Zo soepel en gemakkelijk hij zich beweegt en spreekt, zo was ook zijn orgelspel.

Met jeugdig elan en speels gemak voerde hij zijn programma uit dat begon met een levendig Preludium in D van Dieterich Buxtehude. Van het snelle passagewerk, waarmee dit werk begint, maakte hij een aardig verhaal door het in een wat vrijer tempo te spelen en bepaalde noten een breedteaccent te geven. Zo ontstond een aangename drive in zijn spel, die hij gedurende het hele concert vasthield. Heel knap gevonden was de registratie van het fugadeel met twee fluitregisters en de bas met de dulciaan van het bovenwerk. Met schwung gespeeld wist hij hierna de goede slotclimax te bereiken. Van de drie bewerkingen over Allein Gott in de Höh sei Ehr uit de 18 Koralen van Bach speelde Van Wijk vervolgens de eerste met de versierde cantus firmus. Dit werk werd al even vlot, soms zelfs wat te gehaast gespeeld.

Met het Concerto in d moll (arrangement voor orgel door J. S. Bach) van Antonio Vivaldi sloot hij het barokke deel in zijn programma af. In dit soort bewerkingen moeten handen en voeten orkestpartijen spelen wat aan het orgelspel soms andere technische eisen stelt. Die waren voor Van Wijk geen probleem. Hij wist ook met het uitvoeren van dit werk indruk te maken bij het publiek. Mendelssohn In dit Mendelssohnjaar – tweehonderd jaar geleden geboren – mocht een van zijn sonates niet ontbreken in dit concert. In het eerste deel van de derde sonate verwerkte Mendelssohn – naar voorbeeld van zijn indirecte leermeester Bach op het pedaal gespeeld – de melodie van Aus tiefer Not schrei ich zu dir, Psalm 130 ‘uit angst en nood stijgt mijn gebed’. Halverwege voert Mendelssohn een tempoversnelling in. Zoals je het zo vaak hoort, begon die ook bij Van Wijk pas echt op gang te komen na de laatste koraalregel waarna hij de spanning mooi geleidelijk opvoerde naar het hoogtepunt om daarna weer terug te keren naar het vrij rustige begintempo. De Sonate nr. 2 was voor het publiek een moeilijker toegankelijk werk. Zijn neoklassieke en expressionistische stijl deden wat koel aan. Daardoor kwam het werk eigenlijk niet goed binnen ondanks het voortvarende spel van de concertgever. Met een door hemzelf geschreven hedendaags werk Five musical impressions, geschreven in een matig modern klankidioom, besloot van der Wijk zijn concert.

Orgelconcert door Dennis van der Wijk in Nieuwe Perspectief in Hurdegaryp, 30 bezoekers

Terug naar Pers